การดูแลทำความสะอาดตราประทับ

สำหรับผู้ที่ใช้งานตราประทับอยู่เป็นบ่อย การดูแลรักษาตราประทับให้เรียบร้อยใช้งานอยู่เสมอก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่มีความหมายด้วยกันมีควรมองข้าม  เนื่องมาจากตรายางเป็นตราประทับที่ดำเนินงานขึ้นมาจากยางพารารองพื้นด้วยตัวของฟองน้ำ เพื่อทำให้การประทับตราบนแผ่นกระดาษหรือผืนผ้านั้นมีความแจ่มขึ้นซึ่งถ้าหากมีการปกปักรักษาที่ไม่ดีพอแล้วก็อาจส่งผลให้การใช้งานตรายางเสื่อมคุณภาพเร็วกว่าที่ควร หรือทำให้ลายของตราประทับที่ได้ไม่มีความแจ่มชัด หรือทำให้ความอ่อนตัวของยางเสียไปทำให้ยางเสื่อมคุณภาพ

ส่วนกลยุทธ์การดูแลทำความสะอาดตราประทับนั้น สามารถทำได้ด้วยวิธีง่าย ๆ  ดังนี้

ภายหลังที่ใช้งานตราประทับเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้วให้ล้างหรือเช็ดทำความสะอาดเพื่อไม่ให้มีหมึกติดอยู่บนตราประทับ เพื่อป้องกันการเสื่อมคุณภาพของยาง

อีกวิธีหนึ่งคือหลังจากใช้งานเสร็จแล้ว ให้นำตราประทับลงบนกระดาษจนน้ำหมึกจางลงก่อนเก็บเข้าที่เพื่อคุ้มครองหมึกเกาะเนื้อยางในปฐม

ควรเลือกสรรใช้หมึกที่มีไว้เหตุด้วยประทับตรายาง เพราะว่าน้ำหมึกบางชนิดทำลายเนื้อยาง ทำให้เนื้อยางแข็งไม่ผ่อนผัน ทำให้เสื่อมเร็วกว่านิจสิน และจะแตกลายลงท้าย

ในการเลือกทำตรายางควรเลือกสรรตัวตรายางที่ทำจากยางพาราเพื่อให้ใช้งานได้ทนนาน

ควรคัดด้ามจับตรายางที่มีด้ามจับที่ทำจากพลาสติกชั้นดีหรือโพลิเมอร์ชั้นดีเพื่อความคงทนในการใช้งาน และสามารถรับน้ำหนักในการกดประทับเพื่อช่วยถนอมหน้าตรายางให้ใช้งานได้นานขึ้น

 

 

 

เปิดประวัติศาสตร์เกี่ยวกับตราประทับ ตอนที่ 2

หลังจากที่ทางเราได้นำเอาประวัติการใช้ตราประทับมาให้ทุกท่านได้อ่านกันไปแล้วในตอนที่ 1  และวันนี้ทางเราจะนำ ตอนที่ 2  มาให้ท่านได้อ่านกันอย่างต่อเนื่องไปเลยค่ะ

ศ. ดร. ผาสุข อินทราวุธ ได้อธิบายไว้ว่า การใช้ตราประทับเป็นสื่อกลางการติดต่อสื่อสารในระดับสถาบันต่างๆ ในสมัยทวารวดี ก็เช่นเดียวกับการใช้ระบบเหรียญกษาปณ์ คือ ชาวอินเดียในสมัยอินโด-โรมัน (พุทธศตวรรษที่ ๖-๙) ได้นำตราประทับของอินเดีย (แบบที่ชาวกรีก-ชาวโรมันและชาวเปอร์เชียนิยมใช้) มาใช้เป็นสื่อกลางการติดต่อสื่อสารกับประชากรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก่อน

ตราประทับของอินเดียและของโรมันในบริเวณเมืองท่าโบราณ เช่น คลองท่อม จังหวัดกระบี่ (ภาคใต้ของไทย) เมืองออกแก้ว (เวียดนามตอนใต้) และต่อมาในสมัยคุปตะ (พุทธศตวรรษที่ ๙-๑๑) ชาวอินเดียก็ได้นำตราประทับของอินเดียมาใช้ในดินแดนแถบนี้ ดังได้พบตราประทับของอินเดียจำนวนหลายชิ้น ในบริเวณเมืองโบราณเมืองโบราณสมัยทวารวดีหลายแห่ง เช่น เมืองนครโบราณ เมืองอู่ทอง (สุพรรณบุรี) เมืองคูบัว (ราชบุรี) เมืองพรหมทิน เมืองซับจำปา จังหวัดลพบุรี และเมืองจันเสน (นครสวรรค์) และในช่วงต่อมาได้มีการผลิตตราประทับขึ้นใช้เองโดยผู้นำชาวท้องถิ่น อาจสรุปได้ว่า ชาวอินเดียได้นำตราประทับที่เคยใช้ในประเทศของตน มาใช้ในการติดต่อสื่อสารกับประชากรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รวมทั้งประชากรชาวทวารวดี และต่อมาได้มีการผลิตตราประทับขึ้นใช้โดยผู้นำชาวพื้นเมืองเอง เพื่อใช้ในกิจการด้านการเมือง การศาสนา การค้าและอื่นๆ ดังปรากฏว่าสัญลักษณ์ที่ใช้บนตราประทับนั้นสื่อความหมายหลายด้าน